و دیر شد...

نشسته ام به در نگاه می کنم دریچه آه می کشد تو از کدام راه می رسی؟ خیال دیدنت چه دلپذیر بود جوانی ام در این امید پیر شد نیامدی و دیر شد ... هوشنگ ابتهاج پ ن: معرکه هستند استاد ابتهاج... لیلی بانو...