گم شدن در روزمرگی ها!

آخرین لباس ُ روی بند پهن کردم، صداش از یه ذره فضای خالی انتهای راه پله ها اومد، بالاخره وصل شد!
صدای تو سرم، حالا ببین پیام دریافت و ارسال میشه! مکث کردم و سکوت!
پله ها رو پایین اومدم، لامپ خاموش کردم، نهیب زنان صدام زد!
لامپ دوباره روشن کردم
اندیشیدم، همین سی ثانیه پیش صداش از بالا دریافت کردم و چطور فراموشم شد حضورش رو!

پ ن:

تمرین داستان نویسی! داستان کوتاه، نظرات دوستان رو مشتاق هستم.