آخرین مطالب
امکانات وب
هیچ وقت عروسک پارچه ای نداشتم ...
قبل محرم بود به گمانم ،دو تا عروسک پارچه ای درست کردم...
لیلیا (لی لیا) به سان کودکی هام، با چشم هایی طوسی ،موهایی خرمایی با موج هایی نرم ،صورتی سفید و لپ های گل انداخته و لباسی شبیه لباس دختران کورد...
دیگری با موهای مشکی و صاف ،چشم های قهوه ای ،لب هایی دوست داشتنی...لباسی به فرم کره ای های چوسان ،دامن صورتی و پیرهن آبی...
کاش کمی بیشتر مهارت خیاطی داشتم...البته کاش پارچه هایی بهتر داشتم که می تونستم لباس پرنسسی که تو ذهنم بود به فرم لباس اشراف زاده های رمان های جین آوستین بدوزم...
پ ن:
باید اعتراف کنم ،موسم محرم که رسید ،سفره ی حضرت رقیه (س) رو که دوستی پهن کرده بود و عکسش تو گروه فرستاده بود دیدم ،تمام حس های خوبم پر کشید...
هر نگاهی به این عروسک دوخت ه شده ،شرم تمام وجودم رو میگیره...
لیلی بانو...